Οι θήκες ή αλλιώς στεφάνες είναι ένας τύπος προσθετικής αποκατάστασης ολόκληρου του όγκου του δοντιού. Χρησιμοποιούνται συνήθως όταν το δόντι έχει υποστεί δομικές βλάβες που ξεπερνούν τις δυνατότητες επιδιόρθωσης των απλών σφραγισμάτων.
Υπάρχουν διάφορες επιλογές ως προς το υλικό κατασκευής τους.
Παραδοσιακά κατασκευάζονται ως μεταλλοκεραμικές αποκαταστάσεις.
Αποτελούνται από ένα μεταλλικό σκελετό ο οποίος επενδύεται απο κεραμικό υλικό. Το βασικό πλεονέκτημα των μεταλλοκεραμικών θηκών είναι το χαμηλό κόστος. Τα μειονεκτήματά τους είναι περισσότερα. Το γεγονός πως τα κράμματα που χρησιμοποιούνται για το μεταλλικό σκελετό δεν είναι φιλικά προς τα ούλα και τους περιοδοντικούς ιστούς οδηγεί συχνά σε εμφάνιση φλεγμονής, ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας. Επίσης, ο οδοντίατρος δεν έχει ιδιαίτερο έλεγχο στη σχεδίαση της αποκατάστασης καθώς αυτή γίνεται με αναλογικό τρόπο από τον οδοντοτεχνίτη. Συνήθως αυτό που παρατηρείται είναι πως παραδίδονται άκριτα θήκες με σχεδιαστικά προβλήματα. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί συνήθως σε αυξημένη κατακράτηση μικροβίων και εμφάνιση φλεγμονής. Τέλος, η αισθητική αυτών των θηκών είναι συνήθως προβληματική, κυρίως λόγω της ύπαρξης του μαύρου μεταλλικού σκελετού που βρίσκεται κάτω από το κεραμικό. Τμήματα μετάλλου μπορεί να είναι επίσης εμφανή κοντά στα ούλα.
Όλα αυτά τα προβλήματα έχουν λυθεί πλέον με τις ολοκεραμικές θήκες.
Είτε πρόκειται για θήκες διπυριτικού λιθίου είτε για θήκες ζιρκονίας, τα προβλήματα της αισθητικής και της βιοσυμβατότητας έχουν λυθεί. Είναι πολύ πιο φιλικά προς τα ούλα υλικά. Η αιμορραγία στα ούλα που είναι πολύ συχνή σε μεταλλοκεραμικές κατασκευές έχει εξαλειφθεί. Τέλος, ο οδοντίατρος μπορεί να έχει πλήρη έλεγχο στη σχεδίαση και την κατασκευή της αποκατάστασης καθώς αυτά γίνονται πλέον ψηφιακά. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται σφάλματα στη σχεδίαση που συνήθως οδηγούν σε κατακράτηση τροφών και μικροβίων.
Γενικώς οι θήκες δεν είναι συντηρητικές αποκαταστάσεις από άποψη θυσίας οδοντικών ιστών καθώς απαιτείται να τροχιστεί το δόντι 360 μοίρες σε πάχος 1-1,5 χιλιοστού. Κάποιες φορές όμως είναι απαραίτητες. Χρησιμοποιούνται κυρίως όταν δεν μπορούν να αποκατασταθούν τα δόντια με μια πιο συντηρητική αποκατάσταση όπως τα κεραμικά επένθετα.
