ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει όταν ένα δόντι υποστεί κάταγμα είναι μια εκτίμηση της έκτασης και της βαρύτητας της βλάβης. Ο πλέον ειδικός για αυτό το σκοπό είναι ο Προσθετολόγος, ένας οδοντίατρος εξειδικευμένος σε τέτοιου είδους προβλήματα δηλαδή. Η αποκατάσταση αυτών των βλαβών συνήθως ξεπερνά τις δυνατότητες ενός γενικού οδοντιάτρου και εάν δεν ληφθούν οι κατάλληλες ενέργειες νέο κάταγμα μπορεί να συμβεί με καταστροφικότερες συνέπειες για το δόντι.
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΔΟΝΤΙΩΝ
Τα κατάγματα των δοντιών συνήθως συμβαίνουν σε δόντια που έχουν αποδυναμωθεί δομικά από παλαιότερες ενδοδοντικές θεραπείες – απονευρώσεις και μεγάλης έκτασης σφραγίσματα. Παλαιότερα τέτοιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονταν με ενδορριζικούς άξονες και θήκες – στεφάνες. Αυτού του είδους η θεραπεία δεν ήταν καθόλου φιλική προς το δόντι γιατί απαιτούσε ακόμα μεγαλύτερη θυσία οδοντικών ιστών με τρόχισμα και δυστυχώς εφαρμόζεται ακόμα και στις μέρες μας από αρκετούς. Οι χυτοί ενδορριζικοί άξονες είτε ξεκόλλαγαν είτε οδηγούσαν σε νέο καταστροφικό κάταγμα, οι μεταλλοκεραμικές θήκες ήταν φτιαγμένες από αντιαισθητικά υλικά δυστυχώς χαμηλής βιοσυμβατότητας και δημιουργούσαν με τη σειρά τους χρόνιες φλεγμονές των ούλων και Περιοδοντίτιδα.
ΚΕΡΑΜΙΚΑ ΕΠΕΝΘΕΤΑ
Σήμερα έχουμε την τεκμηριωμένη εδώ και 20 χρόνια επιλογή των συγκολλούμενων κεραμικών επενθέτων. Πρόκειται για μια τεχνική που αναπτύχθηκε για να λύσει όλα τα παραπάνω προβλήματα και να προστατέψει το δόντι. Δόντια που με τη συμβατική τεχνική θα χαρακτηρίζονταν καταδικασμένα προς εξαγωγή σώζονται πλέον καθημερινά με συγκολλούμενες αποκαταστάσεις επενθέτων και endo-crowns. Τα δόντια όχι μόνοαποκαθίστανται στην αρχική φυσιολογική τους κατάσταση και προστατεύονται από μελλοντικές βλάβες αλλά αναδεικνύονται και αισθητικά με τα κεραμικά υλικά.
Η τεχνική αυτή απαιτεί ειδικές γνώσεις και χειρισμούς και για αυτό το λόγο πολλοί γενικοί οδοντίατροι αποφεύγουν καν να την αναφέρουν ως επιλογή στους ασθενείς τους. Απο άποψη κόστους δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά για τον ασθενή, τουλάχιστον στην Κλινική μας. Η όλη διαδικασία είναι λιγότερο επικερδής για τον Οδοντίατρο, όμως αυτό που έχουμε παρατηρήσει στην Κλινική μας είναι οτι οι εξαιρετικά σπάνιες επιπλοκές, οι οποίες είναι συχνότερες με την παλαιά φιλοσοφία αποκαταστάσεων με θήκες, μακροπρόθεσμα ανταμείβουν τον θεράποντα.
Ως γενικό συμπέρασμα πάντως αξίζει να κρατήσει κανείς τα ακόλουθα:
Α) δόντια που παλαιότερα οδηγούνταν σε εξαγωγή μετά από κάταγμα πλέον σώζονται.
Β) το πιο σημαντικό είναι να γίνει από την αρχή σωστή εκτίμηση της κατάστασης από κάποιον εξειδικευμένο.
Γ) η μη σωστή θεραπευτική επιλογή συχνά οδηγεί σε νέα σειρά προβλημάτων και αρκετές φορές οδηγεί το δόντι προς εξαγωγή.
